Katrien Vranken begon een bloeiende eigen zaak, na een moeizame loopbaan:  

​

"Profiel en jobgerelateerde competenties: Je geniet ervan om creatief aan de slag te gaan en dingen te maken.  Je gaat graag om met mensen maar kan ook zelfstandig werken.  Je bent enthousiast, vriendelijk en leert graag bij.  Je hoeft niet goed om te kunnen gaan met stress en plannen doe je op je eigen tempo.  Je bent bereid je eigen baas te zijn.

Zo zag mijn droomjob er kort samengevat altijd al uit. Dus, I had a dream… Maar, ik deed er eigenlijk niets mee.  Wat ik deed was mij behelpen in een maatschappij die niet echt gericht is op wat mensen zoals als ik nodig hebben. Zo kan ik eigenlijk een groot deel van mijn professionele leven samenvatten.

 

Dat dit alles tot nu toe al een hele zoektocht geweest is, dat is misschien wel een understatement. Het is al een hevig parcours geweest, en dat is nog zwak uitgedrukt. Studeren is altijd al een uitdaging geweest en ik sukkelde steeds opnieuw van de ene job in de andere. Na 2 diploma’s hoger onderwijs behaald te hebben kon ik nog steeds niet zeggen dat ik gevonden had wat ik zocht.  En ook kon ik nooit duidelijk aangeven waarom dat dat precies zo was.

Tot ik op mijn 38 een labeltje kreeg:  ADD, als in Attention Deficit Disorder.  Of ook wel: mijn gedachten kunnen snel afdwalen en ik heb het in bepaalde situaties moeilijk om mij te focussen.  Structuur in mijn hoofd krijgen is voor mij niet zo voor de hand liggend.  Ik kan ontzettend verstrooid zijn, en dingen vergeten of niet terugvinden.  Ik kan moeilijk om met onrecht en van te veel prikkels loopt mijn emmertje over.

Dat is de negatieve kant die ik heel vaak ervaren heb.  Maar dus zonder te weten vanwaar dit alles kwam. De diagnose verklaarde uiteindelijk wel ontzettend veel.  Het werd mij plots duidelijk wat die muur was waar ik al heel mijn leven tegenop leek te botsen.   heeft mij in mijn leven heel vaak het gevoel gegeven dat ik faalde, wat mijn zelfvertrouwen uiteraard niet ten goede is gekomen.  Het heeft mij zelfs bijna een burn-out gekost.Ik kon ook maar niet begrijpen waarom ik niet kon wat voor anderen zo vanzelfsprekend lijkt. En dat vergelijken met anderen maakte dat ik vaak een rolletje speelde en deed alsof ik alles voor elkaar had.  Terwijl ik eigenlijk aan het opbranden was en mijn zelfbeeld bijna aan de grond zat. Maar tenminste wist ik nu vanwaar dit alles kwam. Met wat tips en tricks zou ik dit alles wel kunnen overwinnen, dacht ik.  Ik bleef verder werken in het onderwijs.  En dat ging inderdaad enkele jaren min of meer goed.

 

Tot ik op een dag in januari 2020 in wenen ben uitgebarsten in een weeral veel te drukke klas.  Nadenken lukte niet meer, ik blokkeerde volledig en wilde alleen nog maar stilte en alleen zijn. Toen heb ik pas echt beseft dat het zo niet langer kon.  Dit kon niet de bedoeling zijn.

 

Ik kreeg dus al een tijdje begeleiding om ADD een plaats te geven in mijn dagelijkse leven.  Van daaruit heb ik dan zelf de stap gezet om ook mijn professionele leven nog een keer onder de loep te nemen. Met een bang hartje heb ik voor de tweede keer een reeks sessies loopbaanbegeleiding aangevraagd.  Dit keer bij Hadewijch van Kompas loopbaancentrum.

 

En dat ik bij haar terecht ben gekomen is een beetje mijn redding geweest. Ik was nu op een punt gekomen waarbij ik 100% eerlijk kon zijn tegenover mezelf en dus ook op een efficiënte manier de begeleiding kon aanvatten. Maar meer nog voelde Hadewijch mij meteen goed aan.  Ze luisterde oprecht en wist wat het is om creativiteit nodig te hebben in je leven.  Ze hielp mij ook om al mijn “valkuilen” in een positief daglicht te stellen en beter te begrijpen hoe ik in elkaar zit en wat ik nodig heb om mij goed te voelen.  Welke aspecten van een job mij liggen en welke ik beter niet opzoek. Dus kan ik nu ook zeggen: ik ben heel empathisch en voel de dingen goed aan.  Door divergent te denken kom ik vaak tot out-of-the-box oplossingen.  Ik ben creatief en zet graag de puntjes op de i als ik daar tijd en ruimte voor krijg.  En, niet onbelangrijk: in een rustige omgeving bloei ik open.

 

Het is zij die mij zover heeft gekregen om eindelijk te kiezen voor wat echt past bij mij.  Ook al zou de weg ernaartoe niet zonder hobbels zijn. Door haar ondersteuning heb ik mijn dromen omgezet in actie, de moeilijkste stap voor een dromer.

 

Ik volgde een infosessie bij Starterslabo en schreef mij in voor Start! waarbij ik samen met de andere deelnemers werd geïnformeerd over wat het inhoudt om als zelfstandige aan de slag te gaan.  Ik contacteerde andere zelfstandigen om advies te vragen.  En bij de VDAB kon ik terecht voor meer info i.v.m. de Sprinkplankformule. 

 

Op 1 januari 2021 heb ik er dan voor gekozen om in bijberoep mijn eigen keramiekstudio op te starten en van mijn hobby mijn beroep te maken. Ik had mezelf voorgenomen om niets te rushen, om alles stap voor stap uit te zoeken en vooral om plezier te blijven vinden in wat ik doe.  Maar op voorwaarde dat ik actie onderneem en niet enkel in mijn hoofd blijf hangen.  Ik probeer elke dag om dat waar ik goed in ben in te zetten en zaken die mij meer moeite kosten toch aan te pakken, al dan niet met een beetje hulp maar altijd op mijn tempo. En nu, bijna een jaar later heb ik met deze mindset al meer bereikt dan ik had durven dromen.  Bijna alle doelen die ik voorop had gesteld heb ik bereikt.  Mijn website is klaar, ik heb deelgenomen aan een marktje en er staan er ondertussen nog 4 op de planning.  Ik ben gestart met het geven van workshops (mijn onderwijsdiploma komt zo tenminste nog van pas) en mijn werk komt binnenkort te koop in enkele winkels. Ik netwerk erop los, ik verkoop als een marktkramer, wat ik mezelf nooit zag doen, ik ben veel zelfstandiger geworden in het uitzoeken van zaken, maar durf zeker ook hulp vragen als dat nodig is. Ik heb zelfvertrouwen gekregen en dat is zoveel waard. 

 

Dit is zoals Hadewijch het benoemt mijn energiegever.  Waar mijn vorige jobs en al dat trying to fit in, vaak al mijn energie wegzogen. Uiteraard zal het combineren van een meer dan fulltime job en een gezin met 3 kinderen elke dag opnieuw een uitdaging blijven voor mij.  Maar nu is er ruimte gemaakt, ruimte die er vroeger niet was. Ik vertelde enkele dagen geleden nog aan iemand dat het de eerste keer is dat ik echt trots ben op wat ik doe.  Dat ik mij beter voel dan ooit en dat ik voel dat ik eindelijk daar ben waar ik hoor te zijn. 

 

Ik had een duwtje nodig.  Maar op die manier heb ik mezelf steeds beter leren kennen. Zo heb ik geleerd wat mij energie geeft, wat mij uitput, waar ik goed in ben en wat mijn valkuilen zijn.  Ook begrijp ik nu dat het ok is om jezelf te zijn en dat iedereen andere noden heeft.  Heb ik geleerd om te aanvaarden wie ik ben en waar ik nood aan heb, zodat ik weet wat ik nodig heb om mij goed te voelen. Want alles valt of staat toch met welbevinden, niet?

 

I had a dream… En ik ga er nu helemaal voor!